Odkąd zaczęłam studia w Warszawie mieszkałam już na Woli, w Śródmieściu i na Mokotowie. Teraz mieszkam na Grochowie i z wielką pewnością mogę powiedzieć, że w żadnym z tych miejsc nie mieszkało mi się tak dobrze, jak tu. Stoją za tym twarde powody! Zobaczcie sami i przekonajcie się, że nie taka Praga straszna, jak ją malują.
Podczas jednego z dosłownie paru słonecznych dni tej wiosny (nieźle się zaczyna, co? Pierwsze zdanie i już wyrzuty!) wybrałam się na spacer po Żoliborzu, który znam bardzo słabo. Przed tym spacerem nie znałam go właściwie wcale, więc od dawna kusiło mnie, by zapuścić się w liczne uliczki tej dzielnicy. Powiem szczerze… jestem wielką fanką Pragi-Południe i świetnie mi się tu mieszka, ale od tego spaceru nieśmiało zaczęła mi świtać w głowie myśl o wynajęciu nowego mieszkania gdzieś na Pięknym brzegu. Czemu? Nie pytajcie, tylko zobaczcie ; )
Kiedy po wojnie podjęto decyzję o przywróceniu stołeczności Warszawy, nad planami miasta od razu zawrzał spór pomiędzy modernistami i tzw. „zabytkarzami”. Każda grupa ciągnęła w swoją stronę. Ci drudzy chcieli odbudować miasto takim, jakie było przez wieki, pierwsi chcieli uwolnić je od duchów przesłości i realizować międzywojenne założenia z jeszcze większym rozmachem. Gdyby tego było mało, największy nacisk przyszedł z innej strony. Ku niezadowoleniu wszystkich przeciwników stalinizmu, socrealistyczne wizje realizowane były w trybie tak pilnym, że nawet odbudowa Zamku Królewskiego zeszła na daleki plan.
Jest rok 1939. Przechodnie spacerujący dosyć gęsto zadrzewionym placem Napoleona spoglądają zafascynowani w górę. Dominujący nad placem drapacz chmur właśnie urósł o nową konstrukcję i mierzy teraz aż 78 metrów! Gazety donoszą, że już za rok zaczną nadawać stamtąd stały program telewizyjny. Jest się z czego cieszyć! To pierwszy taki nadajnik w Europie. Póki co, mogliśmy tylko usłyszeć krótką audycję radiową z udziałem Mieczysława Fogga, ale co to było za przeżycie!
Nie wiem, jak to działa, ale jedzenie na świeżym powietrzu zawsze jakoś bardziej mi smakuje. Nawet kiełbasa z grilla i z patelni to na pewno nie jest to samo, nie bójmy się mówić o tym głośno. Być może właśnie dlatego street food skradł moje gusta i głównie w ten sposób żywię się na wakacyjnych wyjazdach. W krajach cieplejszych niż Polska klimat zdecydowanie sprzyja food truckom i wszelkiego rodzaju budkom z jedzeniem. Całe szczęście, że mamy już wiosnę i sezon na jedzenie w plenerze ruszył pełną gębą!
Wracam z kolejnym wpisem Waszej bez wątpienia ulubionej serii o etymologii nazw warszawskich dzielnic, osiedli i ulic. Nie wiem, jak Wy, ale ja nie mogłam się doczekać tego wpisu. Poszukiwanie źródeł nazw, których mieszkając tu używamy na co dzień, jest dla mnie zawsze bardzo ekscytujące : ) Tym razem wybierzemy się na Mokotów!
Kawa i design to zaskakująco bliskie sobie pojęcia. Kawiarnie bez charakteru i odpowiedniego klimatu spłaszczają aromat kawy, a na pewno nie pomagają mu się w pełni wydobywać. Idealna kawa to ta pita w odpowiednim towarzystwie. Sam na sam ze swoimi myślami lub w towarzystwie odpowiednich ludzi, nawet obcych, ale połączonych pewną nicią porozumienia. Tym, co przyciąga podobnych sobie ludzi, mogą być dobra kawa i dobry design, a już na pewno ich połączenie w jednym miejscu.
Dzisiaj, kiedy pierwszy raz od dawna obudziło mnie słońce, wstałam z uśmiechem na twarzy! To nic, że w tym momencie pada deszcz, ważne, że prawdziwa wiosna wisi w powietrzu, a deszcz przecież potrzebny jest roślinom, by lada moment wybuchły zielenią. Tak się pocieszam i udaję, że nie widzę newsów o opadach śniegu gdzieś w Polsce (srsly?!). Właśnie teraz jest idealny moment, żeby do wiosny porządnie się przygotować i nie obudzić się jesienią z przysłowiową ręką w nocniku, że coś chciałam, a nie zdążyłam.
Centrum miasta jest jego sercem, które żyje, bije głośno i napędza cały miejski organizm. To tutaj swój początek i jednocześnie koniec ma większość miejskich aktywności, a ich zagęszczenie jest największe. Kiedy myślimy o Warszawie hasło „centrum” na myśl przywołuje nam prawdopodobnie okolice Pałacu Kultury i Nauki. Jednak czy to centrum spełnia właściwie swoją rolę, a może nie jest to jedyne serce miasta? W Warszawie serca mamy co najmniej dwa. Każde wadliwe.
Niełatwe są spacery w listopadzie. Temperatura nie sprzyja przykręceniu kaloryfera, a co dopiero wyjściu z domu. Ziemia sprawia wrażenie, jakby wolała okryć się ciepłą pierzyną chmur zatrzymując przy sobie resztki ciepła. Miasta za to wydają się nam brzydsze niż kiedykolwiek, a szarość elewacji osiąga swój najciemniejszy z odcieni. Mimo to są miejsca, w których życie wciąż tętni z zadziwiającą intensywnością. Na szczęście nie mam na myśli molochów centrów handlowych, ale też zwykłe miejskie ulice.
Error: API requests are being delayed for this account. New posts will not be retrieved.
There may be an issue with the Instagram access token that you are using. Your server might also be unable to connect to Instagram at this time.
